Date

बिहि, चैत्र १५, २०८०
Thu, March 28, 2024

पाउँ बिक्रीबाट राम्रो आम्दामी, परिवारसंगै अन्य ६० जनाले पायो रोजगारी

पाउँ बिक्रीबाट राम्रो आम्दामी, परिवारसंगै अन्य ६० जनाले पायो रोजगारी

मानमती पाण्डेय, २ जेठ । पैसा आर्जनको लागि नेपाली युवाहरुको पहिलो बिकल्प नै वैदेशिक रोजगारी बनेको छ । धेरै पैसा आर्जन गरि सुविधा सम्पन्न जिवन विताउने सपना बोकेर बर्षेनी लाखौंको संख्यामा नेपाली युवाहरु विदेशीने गर्दछन् । यसरी विदेशीने युवाहरु मध्ये केहिको मात्रै सपना पुरा भएको पाइन्छ । विदेशमा अनेक दुःख कष्ट झेली ज्यान समेत गुमाउने गरेका छन् । तर विदेशमा बगाएको त्यो पसीना नेपाल मै बगाउन सके राम्रै आम्दानी गर्न सकिन्छ भन्ने उदाहरण हुन् अभय न्यौपाने ।

उनको परिवार २५ बर्ष देखी ललीतपुरको बडिखेलमा पाउँ फ्याक्ट्री संचालन गरी बसेको छ । उनका हजुरबुवाले २०४८ साल देखी शुरु गरेको यो व्यवसायलाई उनले निरन्तरता दिएका छन् । अहिले उनको फ्याक्ट्रीमा ६० जनाले रोजगारीको अवसर पाएका छन् ।

फ्याक्ट्रीमा लप्सीको गुदि, नुन, खुर्सानी र चिनीको मात्रा मिलाएर तितौराका विभिन्न परिकार बनाउने गरेका छन् । अभय भन्छन् पहिले साना मस्यौरा हातले बनाइ नाङ्लोमा सुकाइन्थ्यो भने अहिले तितौरा बनाउने नयाँ प्रविधी आएर काम गर्न सजिलो भएको छ । लप्सीबाट निर्मित पाउँ तितौरा स्वदेश तथा विदेशमा रुचाइनेको संख्यामा वृद्धि हुँदै गएको छ । नेपाली कोसेलीको रुपमा पनि विभिन्न देशहरु लप्सीको तितौरा पठाउने चलन बढ्दै गएको उनको भनाई छ । विदेशमा बस्ने नेपालीहरुलाई पनि नेपाल सम्झाउने लप्सीको परिकारहरु एउटा माध्यम बनेको छ ।

गर्मी मौसम शुरु हुदै गर्दा तुलनात्मक रुपमा यसको प्रयोग बढ्दो पाइन्छ । विशेष गरी स्कुल तथा कलेज पढ्ने छात्रछात्राहरुको लोकप्रिय खानेकुरामा मानिन्छ पाउँ । अमिलो पिरोका साथै गुलीयो स्वाद दिने पाउँले बालक देखी वृद्धसम्म सबैकोे मुख रसाउँछ । पाउँ खादा रसिलो र मिठो मात्र नभइ यसको व्यवसायमा लागेकाहरुको कमाइ पनि राम्रो हने गरेको उनको भनाइ छ । शुरुमा उनका हजुर बुवाले ५ लाख रुपैयाँबाट सुरु गरेको यो व्यवसाय अहिले १ करोड ३५ लाख रुपैयाँ बरावरको पुगेको छ । उनको पारिवारिक व्यवसायकोरुपमा विकास भएको बडिखेल लप्सी पाउँ उद्योगबाट मासिक १ लाख रुपैयाँ आम्दानी हुने गरेको बताए । पाउँ बनाउने कच्चा पदार्थ पनि नेपाल भित्र पाइने हुदाँ उत्पादनमा खासै समस्या नभएको उनले बताएका छन् ।

अभय भन्छन् हाम्रो पाँउको मुख्य बजार भनेको न्युरोड हो । अन्य ठाउँहरुमा पनि होलसेलमा जाने गरेको छ । नेपाल बाहेक भारत र चिनमा पनि यसको निर्यात हुँदै आएको छ । उत्पादन अनुसार पाउँको बजार अभाव नभएको उनि बताउछन् ।

२५ बर्ष अघि शुरु गरेको यो व्यवसायमा शुरुमा बजारको अभाव थियो तर यसको बजार र माग बढेसँगै यस पेसा बाटै निकै सन्ंतुष्टी पाएको उनलेबताए । अहिले आफु एम विए ए गर्दै गरेको भएपनि जागीर खानु भन्दा पुस्तौं देखी चलीआएको यहि व्यवसाय समालेर बस्ने बताउँछन् । फुर्सदका समयमा परिवारका सबै सदस्य पाउँ बनाउने काममा सहयोग गर्ने गर्दछन् । न्युनतम ३० रुपयाँ देखी बिकी्र हुने पाउ प्रति किलो ४ सय रुपैयाँका दरले बेच्ने गरेको बताए । अहिले उनको फ्याक्ट्रीमा लप्सी इमली कागतीका पाउँहरु पनि उत्पादन हुने गरेको उनले जनाकारी दिएका छन् ।

उनको यस उद्योगमा सिजनमा ६० जना कामदारहरु परिचालन गरिने र अन्य बेला पनि ३० जना कामदार रहने गरेको बताए । यस व्यवसायमा काम गर्ने कामदारले मध्ये केहिले मासिक रुपमा तलब लिन्छन् भने कसैले काम गरे अनुसारको ज्याला पाउने गरेको उनले बताएका छन् ।

अर्थकोअर्थ

Related Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Read also x