मधव सरुको बलिदान: न्याय र सुधारको प्रतीक्षा

काठमाडाैं, ११ मंसिर । जेनेरेशन–जेड आन्दोलनका क्रममा धन्य भएको परिवारका घाउ अझै ताजा छन्। परिवारजनहरूले आफ्ना प्रियजन गुमाएको दुःख भोगिरहेका छन् भने उनीहरूको बलिदानले राज्य र देशमा अपेक्षित परिवर्तन ल्याउने कि ल्याउने छैन भन्ने चिन्ता पनि रहेको छ।

अर्घाखाँचीको भुमिकास्थान–४, धरापानीका मधव सरु मगरको परिवार यही पीडाको अनुभूति गर्दैछ। मधवलाई सेप्टेम्बर ८ मा काठमाडौँ, बानेश्वरमा भएको आन्दोलनका क्रममा प्रहरीको गोली लागेर मृत्यु भएको थियो। मधवलाई राज्यले औपचारिक रूपमा शहीद घोषणा गरिसकेको छ, तर २० वर्षका मधवको परिवार अझै न्यायको प्रतीक्षामा छ।

कान्ति सेकेन्डरी स्कूल, बुटवलबाट कक्षा १२ पूरा गरेपछि मधव काठमाडौं आएर अध्ययन र भविष्य खोज्ने तयारीमा थिए। उनले जेने–जेड आन्दोलनमा युवाको भविष्य संकटमा परेको महसुस गर्दै सहभागिता जनाएका थिए। तर परिवर्तनको मागका लागि सडकमा निस्कने निर्णय घातक सावित भयो।

मधवका पिता चन्द्र सरु भन्छन्, “हामीले परिवारको सदस्य गुमायौं, दुःख भइरहेको छ। राज्य जे जति गरे पनि परिवारको रिक्तता पूर्ति गर्न सक्दैन। शहीद घोषणा बाहेक हाम्रो अपेक्षा यो छ कि युवाले सडकमा उठाएका आवाज सम्बोधन होस् र अर्को पुस्ताले त्यस्तो आवाज उठाउन नपरोस्।”

मधवको पिता चन्द्र, जो विगत नौ वर्षदेखि कतारमा काम गर्दै आएका छन्, सन्तानको मृत्युको समाचार पाएपछि तत्काल नेपाल फर्केका थिए। तर शहीद परिवारको पुनःस्थापनाका लागि स्पष्ट योजना सरकारले ल्याउन ढिला गरेपछि आर्थिक भारका कारण पुनः विदेश जानुपरेको छ। उनका परिवारमा पत्नी, १२ वर्षीय छोरा र १० वर्षीय छोरी रहेका छन्।

मधवकी माता मधु सरु भन्छिन्, “मधवको कोठा, किताबहरू उस्तै छन्, तर उनी छैनन्। उनको मौनता र आँसु घरभरि छ।” उनले बलिदानको अर्थ न्यायसम्म अधूरो रहेको बताउँदै हत्या गर्ने जिम्मेवारलाई कानुनी रूपमा कारबाही गर्न र शहीद परिवारलाई स्थायी रोजगार सुनिश्चित गर्नुपर्ने माग गरिन्।

मधवको बलिदानले देशमा सकारात्मक परिवर्तनको सन्देश र चेतना जगाउनुपर्ने, र न्यायमार्फत भविष्यका लागि स्थायी सुधार ल्याउनुपर्ने आवश्यकता प्रस्ट देखाएको छ।